Zeynep
İranlı yönetmen Jafar Panahi’nin son filmi “Sadece Bir Tesadüf”, sadece güçlü bir sinema eseri olmakla kalmıyor; aynı zamanda baskıcı yönetimlerin karanlık yüzünü cesurca ifşa eden bir direniş manifestosu niteliği taşıyor. Filmin, İran’da İslami Cumhuriyet adı altında sürdürülen otoriter rejimin yanı sıra, benzer yapılar altında yaşayan tüm muhaliflere hitap eden evrensel bir dili var. Panahi’nin sinemasını özel kılan yalnızca politik duruşu değil. O, sade ama etkili anlatımı ve derinlikli senaryo yapısıyla biçim ve içeriği bir araya getirerek izleyicisinin yalnızca aklına değil, vicdanına da dokunmayı başarıyor. “Sadece Bir Tesadüf”, bu yönüyle hem gerçekliğe sadık kalıyor hem de sınırları aşarak evrensel bir iz bırakıyor. Film, ifade özgürlüğünün kısıtlandığı, düşüncenin suç sayıldığı coğrafyalarda yaşayan herkese sesleniyor.
Muhalif kimliğin en küçük işaretiyle bile insanların tutuklandığı, baskı altına alındığı bir düzenin gölgesinde üretilen bu film, aynı zamanda büyük bir kişisel riskin ürünü. Panahi’nin direnişi, sinema aracılığıyla sürdürdüğü sessiz ama etkili bir mücadeleye dönüşüyor. Bu pazar akşamı, Altın Palmiye ödülüyle birlikte filmin ekibiyle Tahran’a dönmeye hazırlanan Panahi’yi nasıl bir gelecek bekliyor, şimdilik belirsiz. Filmdeki son sahne gibi, yaşanacaklar da her ihtimale açık. Rejimin tepkisinin ne yönde olacağı ise, İran’da sinemayı propaganda aracı haline getiren mevcut sistem düşünüldüğünde, merak konusu oldu. Panahi’nin tercih ettiği bu yol, büyük bir cesaret isteyen ama bir o kadar da onurlu bir yol. O, sinemayı yalnızca bir sanat dalı olarak değil, bir direniş biçimi olarak görüyor. Ve belki de en çok bu yüzden, onun anlattığı hikâyeler tüm dünyada yankı bulmaya devam ediyor.
Jean-Pierre ve Luc Dardenne kardeşlerin onuncu kez Altın Palmiye yarışına katıldı
Bu yılki festivalde verilen ödüller, yalnızca filmlerin sanatsal gücüyle değil, aynı zamanda jüri yapısı ve güncel sosyal gerçekliklerle de şekillendi. Sonuçlar, biçim ile içerik arasındaki dengeyi gözeten, ama aynı zamanda toplumsal meseleleri de görmezden gelmeyen bir bakış açısının ürünü oldu. Jüri başkanlığını Fransız oyuncu Juliette Binoche’un üstlendiği ekip, filmlerin politik yönlerini ön plana çıkarmadan ama yok da saymadan değerlendirdi. Bu yaklaşımın en somut örneği, Brezilyalı yönetmen Kléber Mendonça Filho’nun “Gizli Ajan” filmi oldu. İki farklı kategoride ödül kazanan bu yapım, sinemanın özüyle uyumlu ve dengeli bir sinema dili sunduğu için dikkat çekti. Geçtiğimiz yıl Altın Palmiye’yi kazanan, Amerikan bağımsız sinemasının ortalama bir örneği olan “Anora”nın başarısı, jüri başkanlığını yapan Greta Gerwig’in etkisiyle açıklanabilir.
Gerwig’in Amerikan sinemasına duyduğu yakınlık, jüri kararını etkilemiş olabilir. Oysa bu yıl, Mohammad Rasoulof ya da Jacques Audiard gibi güçlü sinemacıların işleri, farklı bir jüri tarafından daha üst sıralarda değerlendirilebilirdi.Jean-Pierre ve Luc Dardenne kardeşlerin onuncu kez Altın Palmiye yarışına katılıp, ikinci kez senaryo ödülüne layık görülmesi; jüri üyelerinin ustalığa duyduğu saygıyı yansıtıyor. Öte yandan, genç yeteneklerin de göz ardı edilmediği açık. 23 yaşındaki amatör oyuncu Nadia Melliti’nin, Hafsia Herzi imzalı filmdeki performansıyla dikkat çekmesi bunun en güçlü kanıtı. İnançlı bir Müslüman genç kadının eşcinsel yönelimlerini keşfetmesini konu alan film, sadece temasıyla değil, sinema dilinin özgünlüğüyle de öne çıktı. Kazanan diğer yapımlarda da hem klasik sinema anlayışına bağlılık hem de biçimsel ve duygusal yenilik arayışları göze çarpıyor. Bu durum, festivalin yalnızca siyasi ya da güncel kaygılarla değil, aynı zamanda sinema sanatının temel ilkelerine saygıyla hareket ettiğini gösteriyor.
Haber tekniği:Ters piramit
Kardeş Site:https://fournewss.wordpress.com/2025/05/26/2025-cannes-film-festivali-odul-yarisi-sona-erdi/
